Kleine varkentjes

Gelukkig droeg ik èn een mondmasker èn een zonnebril, zo kon niemand de abrupte aardverzakking waarnemen die zich op mijn gezicht voltrok.

‘Wablieft? Wat zei je daar, L. Biggie?’

‘Er bestaat ook een k*t Peppa Pig, en een k*t-Dora’, herhaalde hij vrolijk en ook nog eens veel te luid, terwijl we de speelplaats over liepen in de richting van de schoolpoort.

Een andere moeder grinnikte. Your turn, zag ik haar denken. Lichte paniek maakte zich meester van mijn verantmoederlijke-geest. Wat moest ik doen?

Als ik zou zeggen dat hij zo’n dingen echt niet mag zeggen, zou hij ze honderd procent zeker nog heel de weg naar huis herhalen. En langer.

Als ik niets zou zeggen, zou de andere moeder denken dat ik het niet erg vind dat mijn kinderen dergelijke taal bezigen. Erger misschien, dat wij thuis aan de keukentafel allemaal zo praten!

Tot kort daarvoor had ik me enkel wat zorgen moeten maken over little Miss T, die te pas en te onpas knort in plaats van praat. Als ze niet weet wat antwoorden bijvoorbeeld. Of zomaar uit het niets. Had zij zichzelf OD’d met Peppa Pig? Moest ik een kindertherapeut beginnen zoeken? Of eerder een logopedist, want als ze knort, zegt ze ‘Roooooo’ in plaats van ‘knooooor’?

Die zorgen waren nu wel van de baan.

‘Euhm, L. Biggie, dat zijn eigenlijk heel lelijke woorden en ik wil niet dat je die gebruikt’, zei ik alsof ik het allemaal beter wist. Zo gaat dat namelijk als je ouder bent.

‘Waarom niet?’

Dat dacht ik al.

‘Dat leg ik thuis wel uit’, bromde ik terwijl ik little miss T in het stoeltje hijste en mijn fiets naar de uitgang manoeuvreerde.

Thuis sprongen ze gelukkig allebei zonder weerga in het zwembadje en maakten ze plezier als echte kleine, onbezoedelde kindjes. Okee, ik hoorde weliswaar meer dan één luide knor, maar misschien speelden ze ‘varkentje duikt in modderpoel’, het zijn tenslotte kinderen en die hebben nu eenmaal veel fantasie, dacht ik nu. En hoe was ik zelf ooit geweest?

Voor de zekerheid scrolde ik nog even door de zoekgeschiedenis van YouTube. Oef, nergens zo’n filmpje te bespeuren, zo een dat ik ongeveer 3 jaar geleden was tegengekomen tijdens mijn research over een mogelijke carrièreswitch.

Daarna googelde ik snel ‘Peppa Pig Overdosed’ en ‘wat als mijn kind denkt dat het een varken is’ – en zag ik in een oogopslag dat ik niet de eerste was – maar geen van de resultaten leverden mij meer inzichten op in de latente aanwezigheid van persoonlijkheidsstoornissen bij kleuters. En dus ging ik maar weer verder met de orde van de dag: de bereiding van het avondmaal.

Een half uurtje later serveerde ik dat in 2 varkenstrogjes. ´Peppa en George, aan táááfel!’