Vaarwel, eeuwige jeugd…

… het was leuk dat je tot op heden bij mij bent geweest.

Vandaag is het leven even geen groot feest.

Vandaag heb ik enkele uren doorgebracht in de kappersstoel. Nochtans is dat, toch tijdens eerdere bezoeken, een plaats waar ik wel eens mijn hartje kan ophalen aan de vele verrassende gesprekswendingen, de leuke leeghoofdige achterklap en ja, ik geef toe, ook soms wat hersendodend geblader door De Boekskes. Dat doet soms deugd. En belangrijker: een bron van inspiratie!

Vandaag helaas niets van dat alles.

Ik kon niet luistervinken, niet bladeren, niet van mijn koffie drinken. Ik kon niet babbelen, niet kijken, niet horen. Ik kon alleen maar aan mezelf denken. Het was voorgoed gedaan.

Vol verwachting was ik de zaak binnengestapt. Okee ja, ik had wel wat grijze haren, maar dat zou een kleurshampoo wel kunnen verdoezelen. Meteen werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. “Oei nee”. “Dat zal niet meer pakken.” “Teveel”. “Te stug”. “Nee”. “Nee”. Om de beurt gaf het trio van kapsters – en dat terwijl het kapsalon DUO heet – mij kleine genadeslagjes. Ook al heetten ze mij vriendelijk welkom in het universum van de vrouw met geverfd haar en vaste afspraak, blij was ik niet.

Al die grijze haren, die worden nooit meer bruin. Dat weet ik ook wel. En nu ziet ten minste niemand ze. Ja, ja, dat klopt.   Maar terwijl de stagiaire het chemische goedje over mijn lange lokken smeerde, kon ik alleen maar denken: en nu moet ik, net zoals werken, de volgende 40 jaar of langer ook mijn haar laten kleuren. Of zou lang, stug en witgrijs strohaar ooit in de mode komen? Ook voor mensen van net 30+1?

Mister Rolexico, mijn steun en toeverlaat in barre omstandigheden zoals deze (en ook wel andere), suggereerde vanmorgen nog een heel speciaal kapsel dat de pijn om mijn voorbijgaande jeugd eventueel had kunnen verzachten. Hij noemde het trapsel (inderdaad, de samensmelting van trapsgewijs en kapsel) en hij zei dat ik enorm trendsettend ging zijn. Een trapsel ziet er ongeveer zo uit (en dan heb ik het “trap”-aspect eigenlijk nog eufemistisch weergegeven):

Ik heb het toch maar niet gedaan. Mister Rolexico weet veel en is heel tof en lief en zo, maar op gebied van kapsels vertrouw ik hem voor geen haar. Ha!