Voor mezelf. Een liedje als een donzige deken die over je heen wordt gedrapeerd, als een sussende hand die “alles komt goed”-gewijs over je bolletje strijkt, als een sterke doch zachte schouder waartegen je je moëe hoofd kan vleien. Als de lekkerste dame blanche met perfecte verhouding tussen versgedraaid vanille-ijs en chocoladesaus met fondant én melk (zonder slagroom).
Sommige mensen zouden ook beter wat meer tot rust komen.
0 reacties op “Rustpunt”