“Happy” vrouwendag?

“Hoera voor little miss T en hoera voor mezelf!”

riep ik vanmorgen uit. – L.Biggie keek op van boven zijn kom cornflakes. Waarom hoera?

Ik dacht na. Inderdaad, waarom hoera?

Okee, zoonlief, misschien is die hoerastemming een tikkeltje misplaatst in deze. Maar vandaag is het internationale vrouwendag en het loont de moeite om daar even bij stil te staan. Even, of een hele dag lang. – Waarom?

Aha – in mijn nopjes omdat ik eindelijk nog eens een historisch-filosofisch-moreel-sociologische uiteenzetting kon geven, niet in mijn nopjes omdat het onderwerp helaas nog altijd even relevant is als 110 jaar geleden, ondanks evenveel vrouwendagen sindsdien.

Wel, beste kindjes, jammer maar helaas is het zo dat vrouwen en mannen nog altijd niet als gelijken worden behandeld en gepercipieerd (- Wat is gepercipieerd? – ok, dat stukje uitleg laat ik even weg voor het gemak).

Vrouwen krijgen in veel gevallen minder centjes dan mannen voor dezelfde job, vrouwen draaien vaker op voor zorg en huishoudelijke taken, vrouwen krijgen minder vaak het woord, vrouwen hebben in heel veel landen nog altijd een pak minder rechten, vrouwen moeten zich meer verantwoorden voor de keuzes die ze maken, vrouwen worden nog veel te vaak lastig gevallen, vrouwen krijgen minder kansen omdat de maatschappij al sinds mensenheugenis op mannelijke leest is geschoeid, vrouwen wordt voortdurend een schuldgevoel aangepraat, en dat alles, weet je waarom? Gewoon omdat ze vrouw zijn in plaats van man. Vrouwen mogen niet luid lachen, niet vloeken, niet boeren … Ze kunnen zogezegd niet sjotten, poolen of biljarten, niet met de auto rijden of geen wiskunde.

“Hola,” onderbrak Rolexico mijn betoog, “die laatste dingen, dat is toch niet waar.” Ik zeg, “ja, jij vindt dat misschien allemaal niet, maar lang niet alle mannen en het is ook een beetje om mijn statement kracht bij te zetten, maar dan nog, maar toch, het stereotype van het brave, lieve meisje of de mooie, zorgende vrouw is ook nu en ook hier nog altijd alomtegenwoordig, kijk maar eens naar 100 reclamespots en turf mij even hoeveel ervan afwijken van die typische beeldspraak.” waarna ik onverstoord verder ga tegen mijn tweekoppige kroost: Weet je wat ik – en ik alleen, wetende dat ik slechts 1 exemplaar ben onder miljarden andere – weet je wat ik allemaal heb meegemaakt als meisje of als vrouw dat het bestaan van een vrouwendag nog altijd nodig maakt?

Is dàt een meisje? Die met dat korte haar en die sportschoenen voor jongens? Da’s toch een jongen, zeker. Haha, halve jongen, haha, manwijf, haha, haha. Niks haha, ik ben een meisje en ik kies zelf hoe ik eruitzie. Vrouwendag is nodig.

Amai, die kan goed voetballen. Voor een meisje.
Amai, die is nog wel grappig. Voor een vrouw.
Amai, die kan goed drinken. Voor een wijf.
Amai, die is nog wel handig. Voor een vrouw.
Amai, die weet veel. Voor een vrouw.

Ook al is er op dat vlak gelukkig al heel wat veranderd, vrouwendag is nog nodig.

Amai, dat mens kan zagen, zeg. Vrouwendag is nog altijd nodig.

Als ik tijdens een meeting bijna met mijn vuist op tafel moet kloppen om het woord te krijgen, gewoon omdat de rest mannelijke managers en kaderleden zijn en de hele tijd het hoge woord voeren en geen acht op mij slaan, ook niet wanneer ik mijn hand opsteek en mijn beurt afwacht of mijn keel schraap en vraag of ik ook iets mag zeggen, maar 9 van de 10 keer genegeerd word, dan is vrouwendag nog altijd nodig.

Als diezelfde mannen mij niet laten uitspreken omdat zij luider roepen of het altijd beter weten – zogezegd – dan is vrouwendag nog altijd nodig.

Als de vrienden van jullie vader mij en andere vrouwen anno 2021 ‘kiekskes’ noemen in hun conversaties onderling, dan is vrouwendag nog altijd nodig. (Rolexico zelf doet dit niet en keurt dit ook af – kan hij anders?)

En je moest eens weten, ga ik verder, nu pas goed op dreef, ook al moeten ze naar school, maar dit is even belangrijker, want op school leren ze zo’n dingen amper, dat staat namelijk niet in de eindtermen of leerplandoelstellingen van de kleuter- en/of lagere school, dat dit – dit alles wat ik jullie tot nu toe verteld heb – eigenlijk maar peanuts is. Genoeg peanuts om te blijven strijden voor gelijkwaardigheid, maar peanuts in vergelijking met de situatie van veel, nog veel te veel, vrouwen op andere plaatsen in de wereld of andere plaatsen dan hier in dit huis, meisjes die niet geboren mogen worden, meisjes die niet naar school mogen, meisjes die niet mogen kiezen welke kleren ze aandoen, meisjes die niet bij vriendjes of vriendinnetjes mogen gaan spelen, meisjes die niet mogen voetballen, of bmx’en of boksen, jonge vrouwen die niet mogen verder studeren, jonge vrouwen die niet alleen of zorgeloos op stap kunnen, vrouwen die niet naar buiten mogen, vrouwen die niet met de auto mogen rijden, vrouwen die niet mogen werken, vrouwen die bepaalde plekken niet mogen betreden of standbeelden met hun vrouwenogen mogen aanschouwen, laat staan met hun vrouwenhanden aanraken, vrouwen die onzichtbaar door het leven moeten gaan, vrouwen die onderdrukt worden en nog veel meer, wel, beste kindjes, dan weet je dat zo’n vrouwendag NOG. ALTIJD. BROOD.NODIG. IS.

Twee paar ogen staren mij onbegrijpend aan en vertrekken naar school, lachend om hun doordravende mama. Ja, ik weet het, lieve mensjes, sus ik hen en mezelf nog in gedachten, het is eigenlijk ook gewoon niet te begrijpen. Onbegrijpelijk. Maar helaas toch waar. En daarom is het ook op deze 8ste maart weer internationale vrouwendag.

Ach, ga maar snel naar school, allebei, in het roze of het blauw of in welke kleur je maar wil, in voetbalpak met glitterjas over of in stoere salopette met hakken onder, ik laat in het midden wat voor wie. En speel, speel vadertje en moedertje of moedertje en moedertje of vadertje en vadertje zonder daar later voor vermoord te moeten worden (ander – en vreselijk – verhaal, I know), speel tikkertje, speel voetbal, met het springtouw, met de poppen of de blokken, met het keukentje, de werkbank, met de lego of de strijkplank, ravot, huppel, dans en wildebras er op los, eis je plekje op en neem het in want jullie mogen er zijn, allebei evenveel. Wees luid, wees stil, giechel, fezel en fluister, bulder, roep of brul, praat, spreek, zolang er iemand is die je hoort en naar je luistert. En leer bij, leer over jezelf, de stad, ons land, de wereld, het heelal en de ruimte, leer over alles wat je wil, ga doen wat je graag doet maar laat je vooral niet wijsmaken dat dit en dit en dit hier voor jongens is en dat en dat en dat daar voor meisjes, want dat is bullshit. Dat is bullshit.

Amai, die lady Bulinski, dat is precies wel een feministe, he?

Is er dan een andere keuze?